Dwa tygodnie temu, przy okazji pisania tekstu o przygotowaniach do jesieni i budowie wiaty, wspominałam o wkrętach ciesielskich. Dziś chciała bym powrócić do tego tematu.

Wkręty ciesielskie są najpopularniejszym i najprostszym ze sposobów na łączenie elementów wykonanych z drewna, w tym przede wszystkim belek o różnych grubościach. Aktualnie w sprzedaży spotkać można dwa podstawowe rodzaje wkrętów – z łbem talerzykowym i łbem stożkowym. W zasadzie różnią się one jedynie typem główki. Pierwsze są płaskie, drugie delikatnie wypukłe, a wkręca się je zwykłymi bitami TORX.

Stosowanie wkrętów ciesielskich jest proste i nie wymaga specjalnych przygotowań. W przypadku mniejszych prac i elementów sprawdza się nawet zwykły śrubokręt, jednak dla wygody i szybkości pracy, zalecam używanie elektrycznej wkrętarki. Jak pisałam Wam kiedyś, dzięki takiej uniwersalnej wiertarko-wkrętarce zrobiliśmy nasz taras bardzo szybko. Bez tego prostego i taniego narzędzia, pewnie skręcali byśmy ten taras do przysłowiowego „Bożego Narodzenia”.  Ponadto, za ich pomocą uzyskujemy solidniejsze mocowanie, wkręty są bardziej dokręcone, niż przy wkręcaniu ręcznym. Dużym plusem wkrętów ciesielskich jest brak konieczności wstępnego nawiercania naszego drewna wystarczy, że wkręt odrobinę „załapie” i wkręcanie dalej odbywa się bez problemu.

Jeśli chodzi o materiał, z którego wykonuje się wkręty, to zazwyczaj utwardzona stal węglowa pokryta powłoką antykorozyjną. Wkrętów ciesielskich dostępnych na rynku jest cała mnóstwo, jednak jak zwykle opieram się na wkrętach z kartuskiego Frankopolu.

Najczęściej stosujemy wkręty ocynkowane, o łbie stożkowym lub talerzykowym. Przy wyborze wkrętów ciesielskich warto zapytać dostawcę czy wkręty, których używamy spełniają odpowiednie wymagania. Takie wkręty mogą być stosowane w suchym otoczeniu, w miejscach narażonych na wilgoć przeznaczone są wkręty ocynkowane ogniowo lub wykonane ze stali nierdzewnej.

Przy wkrętach o średnicy 8 lub 10 mm, wszelkie cechy wkrętów zmniejszające niezbędny moment dokręcający nabierają szczególnego znaczenia. Taką właśnie funkcję pełni znajdujący się między częścią nagwintowaną wkręta, a częścią gładką, element rozwiercający. Mniejsze opory powoduje rozwiercenie otworu za gwintem wkręta, niż tarcie części gładkiej wkręta po brzegu otworu. Dodatkowo, zmniejszając tarcie podczas dokręcania wkręta, jesteśmy w stanie dokładniej dociągnąć łączone elementy do siebie.

Kolejnym „drobiazgiem” w budowie wkrętów ciesielskich wpływającym na jakość takiego złącza, jest ledwo dostrzegalny frez na gwincie.

Rolą tego frezu jest przecinanie włókien drewna w czasie wkręcania wkręta. Przy wkrętach o dużej średnicy zawsze istnieje ryzyko rozwarstwienia się drewna, z tego powodu wstępne nawiercanie drewna jest wykonywane przez samą końcówkę wkrętu ciesielskiego. Jest ona specjalnie ukształtowana tak, aby ułatwiała wkręcanie się całego wkrętu.

Na poniższych grafikach przedstawiono przykładową budowę wkrętów ciesielskich, które są sprzedawane w kartuskim Frankopolu.

Wkręty ciesielskie z łbem stożkowym znajdziemy w ofercie Farnkopolu.